Dünyayı Çirkinleştirme İnsan

Güzellikle dolusun, bakışları çekersin.
Bir o kadar da kötüsün dünya.

Seni severim yeşilde, kırda, çiçekte,
Akarsular, dereler, göllerde.
Mavinin en güzeli sende.
Denizlerde mavinin, yeşilin, grinin, lacivertin her tonu.
Her rengi ayrı güzel.
Gökyüzü ona eşlik eder.
Aynadır birbirine.
Bulut ağlasa, kararsa içi, diğeri hüzünlenir.
Hüznünü griyle anlatır deniz. Kararan bulutlar onun yasıdır suda.
Bulut ağlar, deniz kabarır, ikisi de coşmakta.
Fırtınalarda yaşar aşkları.
Rüzgar eser, deniz dalgalanır, valsleridir boranları.
Belki ondan eser boran, en güçlü kasırgaları.
Vuslatlarıdır sevdaları.

Çimenlerdeki huzur yumuşaklığında saklı.
Uzanıp izlemek mavi beyaz umutları.
Kapatıp gözünü, kurdurur hülyâları.
Eşlik eder çimene kır papatyaları. Mavi turuncu kırçiçekleri süsüdür çimenlerin. Unutma beni der, mavi anemonlar.
Gökyüzünün yıldızları, yerlerin papatyaları, gelincikleri, ballı babaları.
Sarı çiçekler, karahindibalar göz okşamaları.
Orkideler en ulaşılmaz dağlarda. Koparmak yürek gerektirir.
Çıkılmaz o uçsuz uçurumlara.

Ve dağlar, ihtişamı anlatırlar. Yücelikleri çeker, çağırır zirveler ihtirasları.
Öyle yüksek hevesler, yaptırır insanlara en büyük zulümleri.
Kötüsün dedim ya dünya, zulümlerinle kahredersin.
Hep sana kötü denir dünya; insanların hırsları sana maledilir.
Sahip olma hırsıyla, insan insana bela. Sonra da der: "Sensin kahbe dünya".
Dünya ne bilsin sizdeki kötülüğü. O güzellikler sunmakta.
Baksanıza etrafa;
Doğaya kalan hangi yerde sizdeki zulüm, vahşet var?
Geride bıraktığınız fabrikalar bile doğayla güzelleşmekte.
Saran sarmaşıklar çirkinlikleri yeşile bürümekte.
Bıraktığınız atıklar doğayı zehirlerken, doğa onu bile güzelleştiriyor.
Kalıntılar mücevhere dönüyor.
Ve yine o hırslı, zalim insanoğlu, onu bile metaaya çeviriyor.
Hırs, hırsızlık, işkence, katliam, dalavera o cevherleri elde etmeye dönüyor.
Sahip olmak için o beldelere, silahı olan silahsızı katlediyor.
Gücü fazla olan, güçsüze zulmediyor.
Kötülük sende değil dünya!
Senin adını kullanan zalimlerde.
İnsanlık kendi çirkinliğini sana atfetmekte.
İnsan denen mezalim, çekse elini senden;
Dünya, sen en güzelsin dünyanla.