Dünyayı boyamıştım Şiiri - Ayhan Selçuk

Dünyayı boyamıştım boydan boya
Bir çırpıda akan gözyaşlarımla
Zamana ve mekâna küsen bedenimle
El olmuştum, başkası olmuştum kendime bile

Bir tahterevallinin ucuna takıpta uçurtmamı
Kuşlarla yarışmaktı hayal aynamdaki parıltı
Koşup oynamaktı bulutların tortusunda
Can vermekti can bağışlayan yaratanın aşkına

Bir kurşun neye yarar ki öldürmedikten sonra
Bir paslı hançer neye yarar ki katil olmadıktan sonra
Bir ok neye yarar ki menzili şaşırdıktan sonra
Kırılan kalem neye yarar anlaşılamadıktan sonra

Nedir ki kendini bilmez saatlerin tık tık sesi
Boş kovaya akan damla damla su misali
Atarken kendini bütün gücüyle suya
Ne zaman ne can veren damla dönemeyecekti yuvasına

Sokaklar ve kaldırımlar sessizliğin senfonisi
Bir ucunda su bir ucunda bir deli
Kendini uğultularla avutan rüzgârımın sesi
Bildim, götüremez, götüremedi maziye beni

Saçlarından tutulup yerlerde savrulan hayallerim
Sizler kimin son nefesiydiniz kendinize gelin
Gökyüzünün tavanına asılan senli bahçemin
Bir kanadı kopmuş beyaz bir süsü gibiyim