Dünyaya Yolculuk ve İlkler

Mehmet Lütfü Aydın
213

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Dünyaya Yolculuk ve İlkler

Yoktum önceleri; ezeldeydim, daha doğmamış
Görmüyordum; işitmiyordum; ağzım var, dilim yoktu; konuşamıyordum
Saftım; bir melektim; yaşıyordum kendimce mutlu, doğmadan önce
Bırakmadılar
Fırlatıldım bir dünyaya, tanımadığım
Sormamışlardı bana; bir hiçtim, hiçe sayılmıştım
Küçülmüştüm
Binlerce felâketin habercisiydi ilk çığlığım
Sevince boğulmuştu çığlığımı duyanlar; gelecekten habersiz
İlk soluğum korkunçtu; bir devasa hortumdu; yutmuştum tüm evreni
Bir anda
Yapışmıştı ciğerime salkım saçak pislikler
Kötülükler yerleşti, yurt edindi içimi; serpildi, büyüdü ağır ağır
Şişti, olgunlaştı giderek; bir volkana dönüştü; patladı kükreyerek
Yer, gök aydınlandı kıpkızıl; kötülük tohumları saçıldı dört bir yana
Tutuştu iyi olan ne varsa; yandı küle döndü
Bir mini Big Bang’di yaşanan
Karardı her yer sonra
Sessizliğin sesi çınlıyordu kulaklarımda
Şaşkındım
Masumdu ilk bakışım; aldanmıştım sevinçlere
Boşaymış kaygılarım; kanmıştım; inanmıştım çevremde fır dönenlere
Emeklemeler; ilk adımlar; ilk yürüyüşler
İlk konuşmamda havalara uçmuştu babam; annem üzülmüştü biraz
Anne demediğim için ilk
İlk kez pişman değildim dünyaya geldiğime
Hayat hep böyle güzel geçecek sanmıştım
Yanılmıştım
Bebekliğim geride kalmış
Büyümüştüm
Okula ilk gidişim, ilk ayrılışımdı annemden
Ağlamıştım
Mahinur öğretmenim yatıştırmıştı beni; sevmiştim onu
Bağlanmıştım
Delikanlılık çağım; ilk kez âşık olmuştum; ilk kez el el eydik
Ihlara vadisinde
Söz kesmiştik; okul bitince evlenecektik
Tez bitmişti ne yazık; sadakati anlamadan ihaneti tatmıştım
Kahırlanmıştım
Gün güne, günler aya eklendi; yıllar su gibi aktı geçti
Fışkırttığım kötülükler yine bana dönmüştü
Ne Zeus ne Olympos’un tanrıları görmüştü öldüğümü
Gaflet uykusundaydılar
Üşüşmüştü virüsler; susuz kalmış aç çakaldan arsızdılar
Düşüyordu organlarım birer birer; zapt edilmiş kaleden farksızdılar
Umarsızlık büküyordu belimi
Tek umudum kalmıştı; geldiğim yere dönmek
Hiç olmadığım yerde bir hiç olduğum yere yani
Yani yok olduğum; sayılmadığım yere
Yani bildiğiniz üzere
O sonsuz ezele
Mutlu olduğum yere yani
Bir melektim hani
Saf

Mehmet Lütfü Aydın
Kayıt Tarihi : 16.10.2004 23:22:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Lütfü Aydın