Dünyaya Manifesto Şiiri - Mehmet Berke İ ...

Her geçen gün daha zor nefes almak
Hep dumanlarda boğulduk boşuna arama
Bu ateş benim gözlerimden çıktı
Bakamıyorum artık gökyüzüne yeryüzüne
İçimde ne yangınlar var ki beni derinden yaktı
Utanıyorum artık sen düşün gördüklerimi
Ya bir de duysaydın duyduklarımı
Adaletin terazisi boyun mu eğdi kılıçlara
Ey dünya bırakıp gitme ceketini vicdanın odasında
Ne kaldı ki elinde, ne kalacak
Su yerine gazla petrol mu içeceksin
Elde kalan bir avuç toprak sıksan kanla dolacaksın
Sen devam et çamaşır ipliklerinde dolar kurutmaya
Elbet bir gün bu düzenin de sonu gelecek
Hep dumanlarda boğulduk boşuna arama
Bu ateş benim gözlerimden çıktı
Yağmurlar yağdı karlar düştü sineme
Yağan kar da kalkmadı henüz misafirlikten
Bilmem kararmış yüreklere serpilir mi temizlik
Baksana güneş bile gelmeyi unuttu bugün
Her kışın sonu bahardı hani
Daha dökülecek çok yaprak düşecek çok hayal var toprağa
Yine de hepsi açacak çiçeklerin habercisi
Utanıyorum dünden bugünden yarından
Bu değil insanın mayası bu değil onun öyküsü
Yine de pes etmiş değilim ülkülerimden
Umudum gençliğim gençliğimiz hayallerim hayallerimiz

Hep dumanlarda boğulduk boşuna arama
Bu ateş benim gözlerimden çıktı
Hayallerim yüreğimde ilk kıvılcımı çaktı
Gelecek senin elinde başka yerde arama