Kâinatın en açık şifresi:
Yalan; gerçekliğin aynada yansıması.
Amaç; araç olmuş yaşamla insan arasında.
Karmaşa, başlıyor şafakla.
Geceyi unutturuyor güneş.
Sırayı ölüm oyunu alıyor.
Kural; sobelenmeden şifreyi çözmek
Ebe; her zamanki gibi gece
Uyanıyor zümrüt kanatlarıyla
İnsan kan ter içinde, can havliyle
Saklanıyor, kaçıyor!
Ay'dan medet umuyor
Nafile! Yıldızlar, elini tutmuyor.
Oyun bitiyor ve ebe kara teniyle çekiliyor
Bilinmezliğine...
Karmaşa, bitiyor şafakla! ...
(1999)
Gülşah ÇulhaKayıt Tarihi : 30.4.2002 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Amaç; araç olmuş yaşamla insan arasında.
Sır perdelerini açamasak bile anahtarı elimizde.
Güzel dizeler. Tebrik ederim. Mehmet Halil
TÜM YORUMLAR (1)