Dünyaya bakan en aydınlık penceremsin

Yaz kış buğulu pencerem
Önünde küçük nazlı bir saklı kullanılmış eski bir çaydanlıktan
Oda vakti zamanında uğruna demini aldı bekledi
Sonra pencerede yerini
Özenle baktığım can şimdi bana
İçine kapalı baharı bekleyen tomurcuk içinde hayat saklı
Suyu verildi benden toprağı bahçeden
Tomurcuk ezelden bahşedilen baharı sen
Hiç gelmeyen
Bu yüzden çiçeklenmeyecek pencerem açmayacak nazlı tomurcuğum
Salınamayacak rüzgara kapadım panjurları çaktım çivilerini
Hiç açmamış baharım kalacak adın.