Dünyasızım Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Ruhumda sancılı bir yağış
Koşturup durur aralıksız.
Her giden bir ay eksiltirmiş insanın ömründen.

Çok sevdiğim biri aralığı eksiltti
Toprağa kelepçelendim
O göğe süzülüp gidince.

Babam ocağı eksiltti
Akşam dönüşlerine kül yağmıştı
Hâlâ yağar
Bir pencere önü öksüzlüğüyle.

Annem nisanı eksiltti
O yeşil gözlerini sonsuzluğa kapadığında
Evimize birden güz geldi
Dökülüverdik ellerinden.

Sen ise can parçam
Bir tek eylülü eksiltmedin benden.

Ne toprağa kelepçelenip göğe bakakalmak
Ne akşam dönüşlerinin kül yangınında kalmak
Ne de annenin soğuyan ellerinden dökülmekti
Gidişin.

Yirmi iki yaşında kalışınla
Ömrüm birden mevsim değiştirdi
Hava eksi yirmi iki oldu içimde.
Kışlar kondu dallarıma.
Kuşlar ve üç mevsim
Kirpiklerimden göç etti, memleketine.

Ne yanındayım ne yanımda
Bir tek eylülü eksiltmedin
Dünyasızım.