Dünyanun İpi Kopti Şiiri - Adem İmdat Ke ...

Dünyanun gidişini düşündüm kara kara,
Ne oldi bu millete, herkesun zori para!

Kalmayan insanluği işun yoğise ara,
Biz kendi kendumuzi böyle düşürdük dara!

Her dilde bi şikâyet, her yürekte bi yara,
Huzurli yer kalmadi, gitsek hangi diyara?

Ne küçüğe sevgi var, ne saygi ihtiyara,
Bir tek Allah’tan bulur merhameti fukara!

Nasihat veren sözler unutuldi duvara,
Ne köyde ne şehirde şükür kalmadi vara!

Hesabini yapmayan nasi geçeçek kâra?
Kazanmak şansa kaldi, umut bağlandi zara!

Kilavuza uymaduk, böyle oldi manzara,
Beş para etmeyenler çikarildi pazara!

Hep böyle işi verduk bilenmeyen hizara,
Bu kadar günah ile girilur mi mezara?

Bal kabinden boşaldi, kaldi geriye dara,
Dünyanun ipi kopti, boş döneyi makara!

Yaptuği sorulacak hem evli hem bekâra,
Âdem ile Mustafa yazdiler aşikâra...

(Rize Ağzı, Şivesi ve Aksanı İle Yazılmıştır)