Onu artık tanıdım, dediğimde
Güneş ertesi sabah yeniden doğuyordu.
Onun kalbini kırdığımda
Güller bana küsüyordu.
Ona kışın da kalbi kırılmış desem;
"Yazın ortasında üşüyen bir kalbim" var diyordu.
Onu o, kadar çok seviyordum ki;
Dünya sanki bana zirvesine çıkmışım muamelesi ediyordu.
Öyle bir huzur esintisinin ortasına düşmüşüm ki,
Bir aşk sesi
Avaz avaz "Seni seviyorum" diye, derinliğime hükmediyordu!
Böylesi güçlü bir aşka
Huzur demetleri hediye edilmez mi hiç?
Kayıt Tarihi : 25.1.2014 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!