Dünyanın yüzündeki derin çizik

nesine şiir yazacağım
bilinmeyen yazgılar mikrofonu sessizliği
egemen sahnede

ümmin arası enerji
kayıp rüzgarlar arifesinde
salgın bayramı aşk için kaçmış göğüs kafeslerinden

sevgili dedim de reklâm filmi gibi geldi sabahın ışıkları
saniyeleri hibeymiş objektifin ve düşüncenin

anti-kor yalnızlığıyla
aşı yaptırmış yüreğine tülsüz pencereler
açık saçık ve aydınlık bahar ama
içe kapalıydı ruh hali sokak kapılarının

dünyaya selam söyle'' dedi kadim bir mısra
asude cennet hilâfına

berceste gücü
kamera yoğun şehir meydanlarında
renksel oyunu vardı ıssızlıkla

ertelemişti kendini ve düne saklıydı gözyaşı

adı ayrılıklara denkti sahra'nın
sarılıydı vak'a sayısına
ölü akıyordu nehirler...