Duyun, bilin ki dünya yüzünü çevirdi;
Geçip gitmekte olduğunu duyurdu;
İyisi kötü oldu, hayrı şer kesildi;
Arkasını döndü gitti-gider.
İçinde oturanları yokluğa sürer,
Ondaki tatlı, acıdı, ondaki berrak su bulandı.
Kabın dibine konan çakıl taşlarını ıslatacak,
Fakat susamış kişinin boğazını ıslatmayacak,
Susuzluğunu kandırmayacak kadar su kaldı ancak.
Allah kulları,fani yurttan göç etmeye hazırlanın;
Şu yurtta dilek, istek, alt etmesin sizi;
Fazlaca kalıp eğlenmeniz aldatmasın sizi.
And olsun ki dizginlerini yitirmiş,
Sağa-sola koşan develer gibi bağırsanız,
Güvercinler gibi dem çekseniz,
Dünyadan ayrı râhipler gibi feryat etseniz,
Mallarınızı,evlâdınızı bırakıp Allaha yönelseniz,
Katındaki yüce derecelere ulaşmayı,
Ona yaklaşmayı dileseniz,
Kitaplarda yazılmış suçlarınızın örtülmesini
Meleklerinin yazdıklarının silinmesini
İsteseniz,gene size, onun vereceğini
Umduğum sevâptan pek azı verilir sanırım.
Gene de azâba uğrayacağımızdan korkar dururum.
Andolsun Allaha, yürekleriniz yanıp erise,
Onun dileğiyle,korkusuyla gözleriniz kan ağlasa,
Sonra da dünyada bu hâl ile yaşayıp gitseniz,
Boyuna da çalışıp dursanız gene de
Allah"ın verdiği nimetlerin şükrünü yerine getiremeyiz;
Gene de îmana hidâyet etmenin karşılığını ödeyemeyiz.
Dünya,öyle bir yurttur ki ondan kurtulmak,
Ancak ve ancak dünya da mümkün olur;
Sanmayın ki dünya işlerine sarılmakla kurtulunur.
İnsanlar, sınanmak için kapılmışlardır ona;
Oradan ne elde ederlerse ellerinden alınır;
Hepsinin de hesabı, kendilerinden sorulur.
Ama oradan, ondan gayrisi için ne alırlarsa,
Karşılığını bulurlar, onunla faydalanıp kalırlar.
Gerçekten de dünya,akıl/ca gölgeye benzer;
Bir bakarsın,uzar,derken kısalıverir.
Bir görürsün,yayıldıkça yayılır,derken yok oluverir.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta