Güneşin düştüğü karınca yuvaları var toprakta,
Hasret yerin altına batsın,yerin altı kat altında.
Bilinmiş türküleri sevmez dilim,
Unutulmuş türküleri hatırlar, sevgi fısıldarım yer Küreye.
Kurumuş güllerin toprağına kışın çam
Ağaçlarının dallarına.
Unuttuk azizim insanlığı...
Oysa bir nutuktu fani boynumuza muska olması Gereken.
Gereksizleşti varlığımız azizim...
Sevdalı olmayı unuttuk, umudu bebeklerin Gözlerinde katlettik.
Dört yapraklı bir yonca sevda yüreğimizde Tanrının mirası.
Insanlığımızı kurtaracak sevmek azizim,
Boş verelim aşksız sevişmeleri, sevelim azizim Sevdayla güzelleşecek herşeyi sevelim azizim Tanrının adıyla....
Kayıt Tarihi : 19.2.2022 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!