Dünya boş olsa da al dersini.
Zamansız düşmez bir yaprak.
Oku bilimden ayırma kendini.
İnsanın sonu bir avuç toprak.
Son nefeste bak kendi haline.
Aldanıp gitme dünya malına.
Dikkat et caniler çıkar yoluna.
İnsanın sonu bir avuç toprak.
Ömrün gelir geçer gerisi yalan.
Sevgi paylaşımla gönüller alan.
Doğruluğun yoldaş akılda kalan.
İnsanın sonu bir avuç toprak
Canlara kıyma yapma savaşı.
Unutma çiçek açan dağları taşı.
Eser bırakmaktır her yolun başı
İnsanın sonu bir avuç toprak.
Kayıt Tarihi : 5.9.2024 02:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fehmi Tazegül](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/09/05/dunyanin-sonu-20.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!