Dünyanın Son Yılına Mektup

Ey şu koca dünya hepimizden yorgun,
Sanki son nefeslerini veriyorsun,
Bağlamıyor artık taşların da yosun,
Dönüp de sırtını, gidiyor gibisin.

Mecalin tükenmiş ki tutmuyor kolun,
Sanki sonuna yaklaşıyorsun yolun,
Nereden tutsan zehir hep sağın solun,
Son restini çekip, gidiyor gibisin.

Ciğerlerini yaktık, çürüttük, kestik,
Nehirlerini sevdik, sonra kirlettik,
Dağların vardı, büyük gururla ezdik,
Şimdi kum olup da gidiyor gibisin.

Ne desen haklısın şimdi ey yorgun dev,
Sendin bize mesken, tek sendin bize ev,
Yalvardın duymadık ki "beni biraz sev!"
Sessizce sonlara gidiyor gibisin.

Yüzümüz kalmadı ama bir lütuf et,
Ne olursun ey dünya! Bizleri affet,
Bir zelzele, tufan, bir de büyük afet,
Yanında bizimle gidiyor gibisin.