Dünyanın Son Günü Şiiri - Emre Söğüt

Bir tuhaf oldum yine
Ne söylenenleri duyuyorum
Ne de baktığımı görüyorum
Sanki boşluğa düşer gibiyim

Hiçbir şey canım istemiyor
Kafamı yastığa koyup uyumak içimden geçiyor
Onuda beceremiyorum bir türlü
Dedim ya bir tuhafım bu aralar

İki satır bir şeyler karalamak istiyorum
Yüreğimdekiler dökülmüyor bir türlü kağıda
Sanki başkalarının mutluluğunun acısı sinmiş üzerime
Kendime hiç anlatamıyorum derdimi
Hergün dünyanın son günüymüş gibi
Vazgeçiyorum herşeyden
En çokta kendimden...