Dünyanın sızısı Şiiri - Oğuzhan Cınbırtoğlu

Ya işte gülümseyen sabahım, kırlangıç telaşlım, gelinciği gamzesinde konaklatanım
Bize öyle bir "Olmaz" dediler
Gövdesinden yarıldı ağaçlar
Halbuki bilmezler
Nasıl da kalbi sızlar dünyanın
Rüzgar başağa, yağmur yaprağa,
Güvercin zeytin dalına, anne çocuğuna,
Şiir yazılana, gözlerin gözlerime değince
Ah, dokunuşundan lunapark şenliği geçen kadınım
Bir kırıntılık ümide kırardım kalemimi
Bırakırdım mutsuz adam işlerini
Akşamları huzurun rıhtımında koşar
Evladımızın gülümseyişiyle mest olurduk
Sabahları aynı ekmeği reçele banar
Mürekkep değmemiş şiirler fısıldardık
Dert değildi dünyanın yükü
Hem dert dediğin nedir ki?
Bir avuçluk canı vardır dizinde
Ya işte güz yüzlüm
Bize öyle bir "Olmaz" dediler
Gövdesinden yarıldı ağaçlar
Ama aşk olsun onlara
Aşk olsun da anlasınlar
Nasıl da kalbi sızlar dünyanın