Dünyanın Sekizinci Harikası

Söyleyen de sensin söyleten de
Coşturan da sensin yüreğimi
Ağır ağır kemiren de
Başaramaz yokluğunda çiçek
Açamaz eskisi gibi
Ay batmaz olur ışığın yokken
Her daim zindan gibi
Toprak yarılır
İçine alır sanki cenneti
Baş yarılır
Dışına atar duygularla hayalleri
Saçılır anılar dört bir yana
Dumura uğrar zihin
Yolu bulamaz ayaklar
Yine de kanatlanıp gittin sen
Açtın semada kanatlarını kartal misali
Göz görmez oldu bakarken
Yitirdi işlevini
Dünyanın sekizinci harikası
Vardın o yeşil çayırlara
Sensizliğin ayazı ise kaldı benimle burada
Toprak, su ve hava küstü yeniden
Döndü sırtını bahar
Değişmez artık serencamım
Sen geri dönene kadar