Dünyanın Kapıları Şiiri - Özgür Kayım

Hayat derin mavilerin kesiştiği
beyaz bir kefen kadar sığ,
Gözler yaş yerine kan akıtıyor
ve soluk yetmişindeki kadar ağır,
Bağırmak için ağzını açtığında
ciğerlerin taş olur, kulakların sağır,
Ağlayan sözler, süzülen uçurtmalar
gibi havayı yırtarak dile geldiğinde,
Tuzlu bir bahar akşamı bile
kurtaramaz olur o eski sabahları.
O an gelip çattığında
anlarsın,
Ürkek bir bulut sadeliğinde
yağman gerektiğini,
Ve kapatırsın dünyanın kapılarını
olması gerektiği gibi...