Ağır ağır çöküyordu dünya.
Zamanın dağılan saçlarıyla.
Nereden nereye…
Cam açık yatardık, kapı açık.
Korku düşmezdi gecelerimize.
Ya şimdi!
Kırk kilitle vurulmuşuz uykusuzluğa.
Korku, tembellik ve hırs.
Ya da güvensizlik.
Şu an var yaşadığımız,
Kayboldu bütün hayallerimiz.
Geçmiş yok, gelecek yok, gün yok, gece yok.
Biz nerede kaybolduk, neredeyiz?
Hepsinden öte, ne bırakacağız?
Görmeyen gözlerini açmak için gecenin
Sadece Ay’sız karanlıklar sevdi,
Acının değiştiren yüzünü.
Anladım, dünyanın kafası bozuk..
Boy boy büyüdü acı ekilen tohumlar.
İzini sürdüğümüz,
Bitmeyen kalabalık, dinmeyen uğultu.
Uçurduk mu geleceği?
Söküp bir gece fenerinin yüreğinden.
Yoksa biz mi kusurluyuz,
Biz mi değiştirdik dünyayı?
Anladım.
Dünyanın kafası bozuk.
Kayıt Tarihi : 10.7.2006 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biz mi değiştirdik dünyayı?.....
.....Susmamızdan belli değil mi?
Çok güzeldi.Kutlarım.Sevgiyle kalın
Hakikaten öyle
Asırlardır dönüp durmaktan
Başı dönmüştür belki de
Düşecek bir yer arıyordur
Şöyle rahat bir yer arıyordur kendine...
******
Kim bilir ?
Tebrikler Suna Hanım
Saygılar....
demişsiniz.. ne de doğru.. evet dünyanın kafası bozuk. neden peki? Suna Hanım.. eleştirecek tarzıyla ya da dokusuyla ya da her neyse işte eleştirecek bi yanını bulmak bi yana aramıyorum zaten harika yazıyorsunuz hadsizlik olur diye düşünüyrum. daha çok felsefesile ilgileniyorum yazdıklarınızın yorumlarımda o yönde.. nilgün ben sevgiler..
ekrem bozkurt
TÜM YORUMLAR (33)