Dünyanın İstirabları Şiiri - Seyraqif Co ...

Bilen varmı göresin bu dünyanın yaşını?
Bahtever arsız olub ağartmayıb başını.

Bu dünyanın ezelden belki derdi olmayıb.
Hemişe cavan kalıb, dünyamız kocalmayıb.

Kendi cavan kalsada bizi kocaldıb dünya,
Herden dağdan aşırıb, herden ucaltıb dünya.

Dünya ele hemişe boşalacak dolacak,
Kimlere ne veribse kaytaracak akacak.

Kim deyir ki, dünyamız çok istirab çekmeyib,
Bir gözü gülen zaman, o biri yaş tökmeyib.

Ben danışım sen de bil bu dünyanın derdini,
Tanıtmak isteyirim korkakını, merdini.

Huha kader bu dünya bir dafe de boşaldı,
Su basdı dünyamızı, dünyamız Nuha kaldı.

Nuhdan sonra dünyanın istirabı çok artdı,
Mısırın fironları ehramları yaratdı.

Ehramların her taşı insanların belinde,
Taşınırdı sürekli, zencirli ellerinde.

Insanlar yoruldular çok zillete dözdüler,
Hukukları olmayan insanları ezdiler.

Yunan –İran savaşı asrlarla uzandı,
Troyanın divarları oda kalandı yandı.

Süleymanın taht-tacı bilinmeyir hardadır,
Tahtı-tacı dağılıb, Süleyman mezardadır.

Iskender kanlar tüktü dünyanı viran etdi,
Dünyadan köç edende elleri açık gitdi.

Iran şahanşahları niçe memleket aldı,
Tomris Kirin başını tulukda yola saldı.

Yuli Sezar, Pompey, Kras Romadan Türküstana,
Gözdağı çekdirdiler milyonlarla insana.

Kullar dünyasının gözü Spartaka dikildi,
Celladların elinde o çarmıha çekildi.

Keyanlar, sasaniler oturmadı yerinde,
Sukuta uğradılar hilafetin elinde.

Hunlar büyük köç edib Avrupanı aldılar,
Azmış hiristiyanları yoluna kaytardılar.

Atilla kılıncını öz kınına salmadı,
Tahtı-tacı dağıldı mezarı tapılmadı.

Arablar kan töktüler, devletler devirdiler,
Dünyanın yarısını İslama çevirdiler.

Babekin inkılabı çok da uzu sürmedi,
Min yıllarla bu dünya hakk-edalet görmedi.

Ateşde yandırıldı ateşperest olanlar,
Hindistana küçdüler oda sadik kalanlar.

On birinci asırdan türkün kanı çağladı,
Anaların kalbini, sinesini tağladı.

Türkün kılıncı türkün öz başıma enirdi,
Yenilmeyen türkleri türkün özü yenirdi.

Teymurun Beyazitle edaveti ne idi,
Kardaşlar türk adını birleşdire bilmedi.

Nesiminin derisi diri-diri soyuldu,
Hakk sesi arşa çıkdı asimana yayıldı.

Allahın dergahından bu ses yere inmedi,
Adalet yayanların kömeyine gelmedi.

Kim deyir ki, dünyamız çok istirab çekmeyib,
Bir gözü gülen zaman, o biri yaş tökmeyib.