Dünyanın herhangi bir yerindeki o yalnı ...

Bu benim ilk yıkılışım değil,

Hep düştüm, hep kalktım,
Hep savruldum aldanışlara.

Yine düşerim, yine kalkarım,
İçimde bu çılgın rüzgâr
Eksik olmaz nasıl olsa.

Bu yürek ben de oldukça,
Daha çok kanar,
Daha çok inanır yalan sevdalara.

Her kırılış bir iz bırakır,
Her yara, yeni bir ben doğurur.
Kimse görmez, kimse bilmez,
Kaybolurum ya bazen ,
Her uyanışımda
Daha da güzel çiçek açar dallarım.

Sevmenin de yanılmanın da
Aynı kapıya çıktığını bile bile...
Ne akıllanırım, ne uslanırım,
Su verilmiş çelik gibi,
Her darbede daha sert,
Daha dirençli çıkarım hayat savaşından.

Bazen duvarları aşmak için,

Önce onlara çarpmalı en serttinden ve en güçlüsünden,

Bazen kaybolmalı ,hayatın akışında öylesine ki ,

Kendini yeniden bulabilsin insan...

Ayşe Günay Taşdemir
24 Şubat 2025