Dünyanın Gidişi Şiiri - Yorumlar

zordur toplumsal bir refahın kulvarında gezinmek.
ve gene zordur mutlak bir sömürünün esaretinden kurtulmak.
bu cografyalar yıllarca zihin göçü yaşadı. ötekileşmiş insan sıfatına maruz bırakılmış ruhlar besledi yıllarca. her daim sofralardan eksik olmadı hüzün. kuru bir soganın sıcak ekmeksizligi, aglak bir beşigin sute doymayan yoklugu, aç özlemler ölümbaz bekleyişler, rutin bir hayatın kısır döngüsünde biletsiz umutlar.. adlaşmış bir sıfatçasına sinesine yazdırılmıştır her daim kast sistemi...
şimdide bedel zamanı.. şimdide sürünün selameti için yine kurda kaptırılmış başka hayatların tabutsuz çıplaklıgı..
ama unutulmamalıdır ki edward lorenz'in söyledigi gibi; karmaşık gibi gözüken olaylar yeni bir düzenin var olabilmesi için aslında atılması gerekli olan temellerdir diye...
toplumsal bir refakat o toplumun bilinç yeterliligi ile paraleldir. var olan bilgi potansiyelini hayata uygulayablme gayesine naıl olmuş bir yapıcı konumun varlıgı ile alakalıdır..
eli silah tutup tek çareyi şiddet, terör, yıkım olarak algıyabilecek kadar toplumunu esarete düşkün kılarsan elbette ki hazin bir şarkının notalarında efkar bastırır seni gidenlerin ardından.. elbetteki yıkımın sömürünün adak agaçlarına bel baglamış ölü zihniyetler cıkagelir cografyanda..
şimdi kabuk baglama zamanı. peki ya sahipsiz izlerin cogulculugu hangi tenhalara saklanacak..
işte buna teselli etkisi yaratacak tek olgu barış muhabbeti..
şimdi birlik zamanı
şimdi anka misali kül faslındayız.
şimdi aşk atan namluların zamanı.
ölüyü dirilten mayınların zamanı..

engin hocam sizin gibi bizde sitemkarız.
şimdi şirin murekkebinde en buyuk cehaletleri bogdurma zamanıdır..
şimdi sorgunun öldürücü eleştirisindeyiz..
her bir paragrafta en kuytu şeytanlara tesbih çektirme zamanı..

ölümün yıkımın zulmün merminin tanrı ilan edildigi cografyalarda, oranının en buyuk ateisti olma zamanıdır..

şiirle kalmak dilegiyle..