Dünyanın Gerdişi Şiiri - Seyraqif Coculu

Dünya koca dünyadır papağını atıblar,
Dünyanın şerefini, kayretini satıblar.

Dünyadan kam alanlar öz payını alıbdır,
Özleri keyf içinde bizi derde salıbdır.

Dünyanın azarı var, derdi var bezarı var,
Varlıdan yan keçsede, yoksulu arar tapar.

Dünya gidi dünyadı adaleti pozulub,
Kiminin bahtı kara, kimiye ak yazılıb.

Bes feleyin çarhını kim dönderib tarsına?
Bu dünyanın bilinmir eyrisi ne, tarsı ne.

Felek kendi sıyleyir çarhımı döndermedim,
Ben derdimi, belamı kimseye göndermedim.

Dert-bela tapıb sizi, ben de matal kalmışım,
Kendim de bu işlerden çok niyaran olmuşum.

Onda günah kimdedi? - demeli Ademdedi,
Bir buğdada arpada, bir de ele dendedi.

Cennetde yaşayarken cehenneme atıldı,
Tamahı güc gelince bir buğdaya satıldı.

Adem ata Hevvanı kendi ile götürdü,
Cehennemde dünyaya insanları getirdi.

Insanında kelefi cehennemde tolaşdı,
Insan oğlu bu işden lap matal kaldı çaşdı.

Kiminin kelefini felek çözde tez açdı,
Kiminin de kelefi gide-gide tolaşdı.

Adem öz günahını götürünce boynuna,
Yeniden kaytardılar tüz cennetin koynuna.

Adem oğlu insanın indi olarmı derti,
Bir etiraf Ademi peygambara dönderdi.

Adem oldu dünyanın birinci peygambarı.
Cennetin, cehennemin çekildi sınırları.

Indi töbe debdedir günahı yumak için,
Yolunu azmışları yoluna koymak için.

Ademden tamah kaldı insanların canında,
Günahkar oldu insan Tanrının dergahında.

Adem kendi günahsız, Adem oğlu günahkar,
Görüsin günahları görürmü perverdigar.

Insan oğlu insana ağır cezalar verir,
Insan oğlu insanı gören niye öltürür.

Bu gerdişin başında tamahın özü durur,
Bu dünyanın açılan ak-kara yüzü turur.

Ademin yok günahı o, ki, din yaratmadı,
Bir-birinde insanı hiç zaman ayırmadı.

Onda günah kimdedi? -tarikatda, dindedi,
Insanlara yol tapan şeytandadı, cindedi.

Bağdadın günahı yok bomba yağır üstüne,
Tamaşa kilinardı o şeherin hüsnüne.

Afkanıstan dağılır toprağın ne günahı,
Bu gün kan içenlerin olacakmı sabahı.

Afkanlar didişirler,ingilise ne borcu,
Amerka devletinin niye tökülür harcı.

Rus tutubdur dünyanın beşde birden çohuhu,
Kınına koyacakmı kamanını okunu.

Indi eml kimdedi, güc-küvvede ondadır,
Elmin inkişafı da yaratılan candadır.

Ecnebiler feth edir yeri-göyü, ulduzu,
Onlar elmin pelengi, biz ise emlik kuzu.

Didip parçalayarlar yiyerer etimizi,
Elme çevre bilmesek eyer niyyetimizi.

Hayırla şerin işi ele vuruşmak olub,
Insan oğlu hayırla şer içinde doğulub.

Dünya koca dünyadı korkuram gerdişinden,
Verdiş eden el çekmez etdiyi verdişinden.