Dünyanın En Uzun Burunlu Adamı

karanlık bahçenin tam ortasında,

yüreğinde, çok tanrılı bir gecenin…

yanlışlıkla çiçek açmış bir ağaçtınız

çamaşır balkonlarından damlayan,

kasıma tavsamış bu içyazda

Tanrı’m, bu sizin kaçıncı dalgınlığınız?

selâm verdim,

yine beni çıkaramadınız…

gözlerim elverirken yaşamaya,

gerilmiş kollarım bağlıydı,

başkasının hayat uçlarına

siz; dünyanın en uzun burunlu adamı;

şu hayatta, sizcileyin olmak varmış

ahh, kendinize bir mektup daha yazsaydınız…

iç denize varamayan o nehrin mâtemini hatırlardınız,

gülüp geçtiğiniz her şey gibi,

geride kalırdı aklınız, evet…

işte, sizin o muhteşem aklınız;

tırnaklarınız kadar hızlı uzayan;

yüreğinizle yumuşattığınız

nasıl, bir kadının memelerinde, bir şehre iniliyor;

sanki uzak dağ köylerinden

sert bir kahramanlıktan, yumuşak bir cesârete

bilirim, çok yerlere, ellerinizden önce isminiz varır

utanmadan bir de hayal kurarsınız,

izin bile almadan, olmadık yerlere

günler, geceler boyu, kayıp bir şemsiye gibi aradığınız;

o meşhur dalgınlıkta,

ömrünüzü bir törpü gibi kısaltan insancıklarınızla,

başkalarının salyalar akıttığı,

kenevirden dokunmuş bir ip gibi sımsıkı hayatınız

sizin gibi yaşamayı bilmiyorsak, ölmeyi mârifet sayarız…

18-19 Mayıs 2016 Çarşamba~Perşembe / İstanbul~İzmit~Ankara