Dünyanın En Güzel Ayrılık Şiiri

Yolları yağmurun sukunetine emanet ettin
Ve deruni bir çığlık olup zamanın ötesine gittin
Peki yağar mıydı sensiz bu şehre buruk bir damla
Dudaklarımdan dökülmemişti ki o son kelime hala
Kırık bir elveda sahnesiydi beklediğim gizlice
Ama sen çoktan gitmiştin yağmurlu bir gecede
Neden ey sevgili yalnızlığın verasında bıraktın beni
Bak beyaz bulutların hüzünlü dokunuşu sarar her yeri
Ve ayrılığın duvarlarında yankılanır mahzun sesim
Beyhude değil bu yakarış hasretle yansa da tenim
Beni sensizliğin zindanında yüreğimden kelepçeledin
Aşk kasesini avuçlarıma bırakıp ta nereye gittin
Bu yıkılmış halimle vadiler dolaştım peşinden
Yol olup Şam akşamlarını tuttum da ellerinden
Göremedim yine küçük bir lahzada olsa hayalini
Boşaydı bu seyyahlık gezsem de bütün alem-i zemini
Ruhum bir yangın yeri sinemde ise ateşi aşkın
Yıllar var ki yorgun kalbimde acılar hep taşkın
Bu kentin suskun caddelerinde beni avare ettin
Sevgin ölümdü ve sen vuslatın son bedeliydin
Ey sevgili gittin ama bak ardından bende geldim