Dünyanın En Büyük Nimeti

Küçücüktüm
Bir sabah uyandığımda
Mahmur gözlerle
Hazırlandığını gördüm
Gidiyordun
Hepimiz pijamalı
Ve gözleri yaşlı
Peşine takıldık
Yalvarıyorduk
Döndün ve kucakladın bizi
“Sizin için yaşayacağım” dedin
Yaşlıydı gözlerin

İlkokulda
Yarım gün görmemeye
Dayanamadığımı hatırlarım
Ölmek istediğim zaman
Senin üzülmene kıyamadığımı
Senin ölümünü düşündüğümde ise
Nasıl içimin kanadığını

Acıların hangisi daha acıdır?
Yavrusunu yitiren bir annenin mi
Yoksa
Annesini yitiren bir yavrunun mu?
Yanık bir yürekten
Sönük bir gözün farkı ne ki?

Ve acılı ortaokul yıllarımı hatırlarım
Sana doyamadan ayrıldığımı
Yatılı okulda alt ranzada yatarken
Resmini üst ranzanın altına koyduğumu
Her akşam bakarak ağladığımı
Ve seni seyrederek uyuduğumu

Hayatın sıkıntılarıyla karşılaştığımda
Yine senden ayrı
Hep sabrın sabrıma örnek oldu
Ahlakın ahlakıma
Senden uzaktayım ama
Sözlerin, davranışların
Hep yanımda

Anladım
Dünyanın en büyük nimetlerinden biri de
Sahip olmakmış
Örnek/mümin bir anneye

Sen şimdi
Gözlerimizin önünde eriyorsun
Ve hala
Yavrularını düşünüyorsun
Onları rahatsız etmemek için
Aynı acıları çekmeye
Devam ediyorsun
Anladım
Anne kalbi, çocuk kalbinden
Daha inceymiş
Çocuğunun kalbi de annesinden çok
Yavrusuna meyilliymiş
Bu dünya böyle gelmiş
Böyle gidermiş

Elden bir şey gelmez
Duadan başka
Hep Asiye’yi hatırlarım
Sana ettiğim dualarda
Rahmet et ona Rabbim derim
Kimseye muhtaç etme, senden başka
Bir köşk hazırla onun için
Cennet-i Ala’da
Peygamberin (a.s) yanında.