Dünyanın dilsiz ışıkları ruhumu esir aldı

Rahmi delik dünyanın
Ismarlama hayat yaşayan evlatları
Çıkar aklından zevk-ü sefa
Firavun’un sarayayından kaçan
Yusuf’i çocuklar ağlar

Anıt gibi yükseliyor /ihanetler
Kör bir makas / zaman
Çorak eller boşlukta
Pusuda hala pis nefesli kurtlar
Yakup’un feryadı ile uyanıyor sabahlar

Nafile!
Kulaklar sağır
Doğum sancısında bir millet
Felçli umursamazlığın da gülümsüyor
Çalıntı ömrüne

Suskunluğum
Kıyamet sofrasına

Konuşturman gayrı! ! !

Kaç kişi kaldık ki / Nuh’un gemisinde