Dünyanın Çobanı Şiiri - Enver Özdil

Tok olan bilemez açlığın hali
Tokun boynunadır açın vebali
Sazı alıp Koca Veysel misali
Mes dilinden çarık ile konuşur.

Tavuk olur darı ambarı görür
Değirmeni bekler, taşı döndürür
Denizdeki fırtınayı dindirir
Fikret gibi balıkçıyla konuşur.

Ayı olur oyun oynatamazlar
İçi boş tencere kaynatamazlar
Masalı ninniyi söyletemezler
Çocuk olur ekmek aştan konuşur.

Bir kuru kemiği rüyada bulan
Sokak kedisidir perişan olan
Kalaylı kaplardan yiyecek alan
Kuyruk sallar, çiğerciyle konuşur.

Kirmen geniş döner, incedir iği
Ateşe tutmadan pişer mi çiği?
Kurdun dile gelip açım dediği
Tur Dağı’ında Musa ile konuşur.

Tek dişli canavar her an pusuda
Saçtığı zehirler havada, suda
Yuvalanmış iki yüzlü Batı’da
Gökyüzünde İsa ile konuşur.

Amerika kuzu postuna girer
İngiltere olur kan izi sürer
Kuzey’e, Güney’e dört yana ürer
Çoban olur sürü ile konuşur.

Vietnam’da, Kamboçya’da, Kore’de
İran, Irak, Afganistan nerede?
Kazak, Özbek, Kırgızistan sırada
Bölüp bölüp pay etmekten konuşur.

Silah satar ülkeleri kaldırır.
Baş kaldırırlarsa gözün yıldırır
Kadın erkek, çoluk çocuk öldürür
Kızılhaç’tan Unicef’ten konuşur.

Amerika hapşırırsa İngiliz nezle
Ne kadar gidecek bu iki yüzle?
Dost ahbap görünür hepisi bizle
Yunan, Rum’dan, Ermeni’den konuşur.

Enver kapat artık bu bahsi yeter
Domuz sürüsünden olur mu katar?
Eliyle devleti devlete çatar
Dili ile sulh hukuktan konuşur.