Yürekleri yakıyor, gam kederle hırsınız
Dünyanın çivisini, kökten söküp attınız
Edepsizlik diz boyu, ne de sesi kestiniz
Dünyayı başımıza, yıkmak mı istersiniz?
İlim irfan ne varsa, hepsi girdi çuvala
İmansız şu yürekler, benzer gergin davula
Ağız torba değil ki, görsen nasıl ukala
Kafamızı ezerek, korkutmak mı derdiniz
Arının balı yesem, ağzıma tat gelmiyor
Güllere bir hal oldu, kokusunu vermiyor
Esse bahar yelleri, gönüllere değmiyor
Kandilleri söndürüp, insanları ezdiniz
Bir cürümlük canı var, bir yere de sığmadı
Durmadan üfürse de, rahmet olup yağmadı
Her seferde mat olup, bir kenarda durmadı
Edepsizlik ederek , zehiri içirdiniz
Estirip gürlediniz, elinizde ne kaldı
Dünyanın tüm dertleri, yüreklere hep daldı
Huzuru bırakmadı, her yana korku saldı
Arsızlık karınız mı? Terörden beslendiniz
Bir selamı sabahı vermeyi de bilmeyen
Suratını astırıp, kimselere gülmeyen
İnsanların içine, bir türlüde girmeyen
Kasılarak taş gibi, havayla gezerdiniz
Her yeri karıştırıp, darma duman ettiniz
Namusuna göz dikip, insanları ezdiniz
Doymayan şu gözlerle, haramları yediniz
Edep yahu dedirtip, yürekleri gerdiniz
Kemal’eren Kemal Berk
30.1.2021
Kayıt Tarihi : 6.4.2021 18:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!