Bu dünyayı biz bu hale nasıl getirdik?
Yüzyıllardır savaşlarda neler yitirdik?
Yaşamımız kavga dövüş, kalmadı birlik,
Dünyanın çivisi çıkmış, çakılmaz artık.
Sade devlet çıkarıymış, bu mu siyaset?
Git el sıkış, sonra unut, bu mu dirayet?
Böyle gelmiş, böyle gider, boşver devam et,
Menfaatin kusuruna bakılmaz artık.
Var olalı savaşlara son veremedik.
Güçlü olan hep saldırdı, dur diyemedik.
Onlar yedi kaymağını biz yiyemedik.
Çekilen kılıç kınına sokulmaz artık.
Dostluk için toplanırlar, nutuk atarlar.
El altından düşmanına silah satarlar.
Sermayenin servetine servet katarlar
Dünya bir kuyuya düşmüş, çıkılmaz artık.
Bu dünyada bizim de bir dostumuz var mı?
Acı tatlı günümüzde bizi arar mı?
Yaralansak yaramızı gelip sarar mı?
Ne yazık ki dost ateşi yakılmaz artık.
İnsanlık yok olup gitmiş, budur kederim.
Açlığı ve sefaleti durdurun derim.
Böyle söyler, buna isyan ederim.
İflah olmaz başlara taç takılmaz artık
Marmaris(26.9.2010)
Oktay TemKayıt Tarihi : 26.9.2010 11:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)