Dünyanın Bir Tuzak Olduğunu Anlatır Manzume

Zarif bir tuzaktır hissesi payımıza düşen kırmızı
Saçlarımda tuhaf yağmurların ürperten ıslaklığı
Eh ne fena çocuksun galiba karanlıklardan çıkmış
Voltasında güneş ayrılıklardan dem vuruyor elbet
Üzülmek yorgun günlerimizi daha ağır kılıyorken

Aşkın korunmasız duvarlarıyla hapsolmuşum
Telkinsiz duyguların sarhoşluğunda demlenirim
Küller dolmuş sanki gözüme ağlamayı unutmuşum
Ne kederler sofrasında gençliğim kemirilmiş hileli
Ne safahat yuvasında cehaletim gezdirmişim gafletle

Bilirim elbet günahı ve yalanı söylemesem de çok
Hezeyanlarımı da suçlarımı da cebimde gezdiririm
Gayrı bu dünya saltanatının sahte krallığı boş gelir
Ufkumda kudretli bunalımların belirsiz yansıması
Yankısına fazladan bir güç bulanır cılız sesimin

Dilenmek edasında bir haykırıştır umut bekleyen
Sanki gök yarılır da cüssesinden mağrur devler fışkırır
Masal mıdır bütün bunlar diye sorarım ahengime
Dağılmış fasılların yalnızlığında notalar kalır yine
Yine ben zamansız ütopyalarımda dolaşırım sessiz

Ah ne yazık körlüğün dehşetine hiçbir ışık kâr olmaz
Nefis izanların düşmanıdır ki işvesiyle mahveder
Alem acayip bir kemirgen oluverir anlamadan
Bir fakir ruh nasıl direnir boğucu atmosfere zor
Belki kolay fakat azmimiz zayıf kalır tesirsizdir

Kifayetsiz hislerin açmazında nafile aranır gönül
Bir kördüğümdür ki ötesi acınası bir mana yoksulluğu
Bağlılık dünyaya büsbütün faydasız ah ne fenadır
Bazen sabah olmayı bilmez üryan fikirler şahlanır
Çoğu kez aynı hikâyenin vicdanında erir beden

Bir ilahi ikazın depreminden doğmayı beklerken
Gaiplerden gelsin diye ihtar günahlar sığmaz kaba
Emeklemekle geçer hayat denen o muamma kayboluş
Faniliğiyle meşhurdur hey hey kalmaz dünyada isim
Gün dolanır ömür biter yelken açar dünyadan cisim

Ekim 2007