Bel bağladım, ömür boyunca, yazık.
Zarar gördüm yarısından dünyanın.
Alamadım bir lokma; ballı azık
Kovanından, arısından dünyanın.
Varsın onun olsun taht ile tacı,
Tohumu bozulmuş, yemişi acı
Bahçesinin zakkum imiş ağacı.
Yaprak almam korusundan dünyanın.
Firkati bağrımı deldi, usandım.
Her durumda ayak çeldi, usandım.
Çok bunaldım, gına geldi, usandım.
Kadınından, karısından dünyanın.
Anlıyorum bu dünyada yerim yok.
Pıtrak oldu, diken oldu verim yok.
Hasadı yok, harmanı yok, derim yok
Arpasından, darısından dünyanın.
Her yıl kurak, her yıl kısır yaz gördüm.
Bereketi, bolluğunu az gördüm.
Veysel Soysal tavır görüm, naz gördüm.
Hurisinden, perisinden dünyanın.
Kayıt Tarihi : 14.2.2013 22:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Veysel Soysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/14/dunyanin-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!