Acımasız bu dünya, demekten hiç bıkmadık
Acımasız olan biz,tüketirken dünyayı
Gelecek  kuşakları,  kafamıza takmadık
Asla koruyamadık,  doğayı ve deryayı
Su, hava, toprak ve ses, radyasyon kirliliği
Kirlenen doğayla  bak,  kayboluyor hep yeşil
Bozuldu insanlığın,  sağlığı ve dirliği
Düşüncesiz değildi, geçmişte hiç bu nesil
Yaş kesen baş keser der, severdik  ağaçları
Uyurdu gölgesinde hep yorgun yolcuları
Doyurur ve korurdu, kendine muhtaçları
Dallarına konardı, barışın öncüleri
Kesiyor ağaçları, yakıyor ormanları
Parsel parsel topraklar, doyurmuyor  açları
Düşünmez insanlığı, bu doğa düşmanları
Umrunda değil yarın, kazanmak amaçları
Hiroşimadan beri, dilimizde bir ezgi
Şeker bile yiyemez, atomdan yanan çocuk
Büyük  güçler katletti, değildi elbet yazgı
Açmadı oralarda, yıllarca  bir  tomurcuk
Günümüzde hiç bir şey, değişemedi henüz
Kimyasal, biyolojik, silahlar alıyorlar
Kendilerini onlar, sanıyorlar ölümsüz
Neydi ecel unuttuk, savaşta ölüyorlar
Nükleer silahlarla, radyasyonu yayarlar
Kanserse büyüyerek, insanlığı saracak
Bütün bu silahlarla, canlılara kıyarlar
Acil önlem almazsak, insanlık yok olacak
Dünyayı öldürürken, kendimiz ölüyoruz
Dünya değil belki de, gidiyoruz sona biz
Miras değildir bize, atiden  çalıyoruz
Hırsımıza yetmeyen, dünyamız kaldı aciz
 
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça…
Ve ellerim kelepçede,



Duyarlı yüreğinizi ve Anlam yüklü değerli paylaşımınızı kutluyorum. 10 + ANT. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta