Dünyamız Şiiri - Ferhat Güler 2

Açlığı, sefaleti, her an hiçbir çocuğun;
Tatmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.
Yetimin tenini, tir tir titreten soğuğun;
Artmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Çok düşünme, gideni kaldırmak için rafa,
Aşk günah defteridir, kulsa sevgisiz sayfa,
Herkesin o yüreği, Allah yolundan başka;
Atmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Hayat yolundaki bir yokuşundur imtihan,
Bin ders aldığın kadar, özüne bu armağan,
Kimsenin ölmeyecek gibi beyhude zaman;
Tutmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Kin, kibir firavundur, besleme yüreğinde,
Diyemem ki musayı süsleme yüreğinde,
Güneş gibi insanlık, herkesin yüreğinde;
Bitmediği, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Suç, savaş için kalsın, şu silahlar susarak;
Hep barışla kalalım, ölüm sesi kısarak.
Avcıların canice hissi, her an pusarak;
Gütmediği, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Hak, adalet, eşitlik; en iyi üç arkadaş,
Küsmesin hiçbir çağa, bunlara dair uğraş,
Yoksulluk girdabının böylece yavaş yavaş;
Yutmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Kötülük seytanın o yoludur, hısımıyla,
İyilikse can bulur, herkesin yardımıyla,
İnsanların etrafa: din, ırk, renk ayrımıyla;
Çatmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Hem zamansız hem haksız dolmasın hiçbir mezar
Sevgi çınar ağacı, gölgesi her an uygar,
İnsanın kan dökmeyi, menfaat için ısrar;
Etmediği, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Mevlana'dan Yunus'a ve Hacı Bektaşi Veli,
İslamdır Peygamberdir kökleri, bu çok belli,
Bundan feyz alınanlar, gönüllerde ezeli;
Gitmediği, tek ülke olsaydı bu dünyamız.

Şahdamarı kadar o ölüm, yakın insana,
Bir doğal afet, yüz bin eceldir suçsuz cana,
O bilimin, tedbirin, uyuyup da her âna;
Yatmadığı, tek ülke olsaydı bu dünyamız.