Aslında bende herkes gibi
Sadece mutlu olmak istediydim
Olmadım ve de olamayacağım
Kimseye sır veremiyor
Gönül dostu olamıyorsam
Elbet vardır nedeni
Acıma merhem süren olmadı
Kimse hatırımı sormadı
Anamla babam canıma miras kaldı
Geçmişe sünger çekerek unutmak istesem
Kalıcı yangınlar ömrümü sarıp
Dalımı kaybeden küllenen alevleri unutamayacağım
Çok acı çekip
Benden vahim olanları düşünsem de
Gene de günah işlememeyi beceremedim
Herkesi çok sevdim
Yaşadıklarım beni sevmedi
Hayatlarını bana harcayanları bekleyeceğim
Gül olup soldum
Dünyaya gelmeden öldüm
Yüreğimden akanları yutup yalnızlığa yürüyeceğim
Evet bekleyeceğim onları
Sadece birkaç kişiyi
Başka çare bırakılmadı
Soruyorlar hayalin nedir
Cevabım sonsuzlukta oluyor
Ağızlar açık kalıyor
Fatih yalnızlığı sevmişte
O birkaç kişi olmadıktan sonra
Kendi kendine yeter
Öbür kapı açılması için
Aha bir gün daha bitti
Geriye kaldı sonsuz sabır
Dünyamdır tek parmağım
Ailemdir yasama sebebim
Öbür alemdir hayalim
İnsan insanlıktan uzak olduğunca
Sonsuzluğun kapısında kolumu tutmayanların
Allah'tan başka kimlere emanet ederim.
Kayıt Tarihi : 24.3.2019 16:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!