Dünyam zından Şiiri - Orhan Özçelik

Ben daha beklerim böyle giderse,
Bu kader hep böyle devam ederse.
Zincirle kolumdan her gün çekerse,
Dünyanın zındandan farkı mı kaldı.

Durmuyor elimde bir can durmuyor,
Her gelen gidiyor canım olmuyor.
Bu hayat ömrümü benden alıyor,
Dünyanın zındandan farkı mı kaldı.

En çok yanan ben miyim bilmiyorum,
Yokluğun tek sahibi ben miyim,
Hep ben ölecek miyim.
Bir adım atışımda anında çöküyorum,
Dizlerde dermanım takatim kalmadı,
Dünyanın zındandan ne farkı kaldı.

Ortaya koyduğum yürektir,yürek,
Sevda adına,sevmek adına verilmiş emek.
Zalimliğe ne gerek,
Vicdansız olmak ne demek.
Ağız tadıyla bir yar sevmek kısmet olmadı,
Dünyanın zındandan ne farkı kaldı.

Oyun bozanlar gibi sevgili olunca,
Bir seven yüreğe böyle acılar koyunca.
Feryadım dağlardan,
Yedi iklim öteden duylunca.
Sevda dediğin şeyin anlamı olmadı,
Dünyanın zındandan ne farkı kaldı.

Uykusuz gözlerim sabah bekliyor,
Sabaha umutlar tek tek eriyor.
Vefasız alemde giden gelmiyor,
Dünyanın zındandan farkı mı kaldı.

Ey zalim sevgili sensin sebebim,
Gelip de gönlüme sevip girmedin.
Bana yaşamaya fırsat vermedin,
Dünyanın zındandan farkı mı kaldı.