Dünya ki; üzerinde nice âşıklar yaşar;
Bazen estirir kalbe soğuk rüzgârlarını.
Gönül ırmaklarından gönlüme sevgi taşar;
Dünyam, kâinatım sen; aç bana kollarını.
Ucu bucağı yoktur sevda denilen ufkun.
Yaralar sarılmıyor, sevdalılar hep suskun.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
