Bir kuş cıvıltısı,
Karışıyor sabahın ilk sızıntısına
Ve sonra, öbür sesler öbür ışıklara.
Derken bir kumru konuyor pencereme,
Sesinde yılların yorgunluğu
Kanatlarında sevginin yoksulluğu.
Sanki ürkmüşcesine bakışlarımdan,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu bir anafor !.. bir anafor şair.. boğulmadan çıkabildin mi ?
bir şiir bu, aynı senin bana söylediğin gibi, lavın fıkırtısı önce, dumanı; sonra umulmadık bir anda gürültüyle fışkırması ve sakin ama tehlikeli akışı olmuş bu şiir..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta