Dünyam Dersin Şiiri - İlyas Yavuz

Gecenin bir yarısı kalkmamın sebebi senin kokunsa hayat çok acımasızdır. Acımasız olabilir evet belki bir gün mutluluk verecek bana, belki verdiği gün ölebilirim ve o gün emin olun gülünçler içinde toprağa verirsiniz beni. Belki de o mutluluk beni bulmuyacak ben herkesi mutlu edecem ama mutlu olamicam, belkide yokluğunda barışık olmamdır hayata dargın olmam. Öyle bir gel ki görenler kıskansın, kanserli hastaların tedavisi gibi gel ki diğerleri mutluluk görsün. Ya da öyle bir git ki kardeşimin mezarında sabahladığım gibi tekrardan öldür beni, ya da öyle kır ki kalbimi parçaları bir tek sende olsun başkaları birleştirmenin yolunu zorla bulsun, senin gibi seven değil de, senden daha çok sevende değil, beni her gün seven gelsin. Hani kuşlar nasıl uçmayı unutmaz ya bende gençliğimin nasıl yandığını, çok sevmeyi, odamda sessizce ağladığım yastığın su gibi olmasını, annemin ışığı yaktığında kapat gözlerim ağrıyor dediğimi, sigara içtiğimde annemin nasıl ağladığını, içkili geldiğim gecelerde babam öğrenmesin diye neler yaptığını, kestiğim bileklerimi, jiletlediğim kolumu, kurup yıkılan hayallerimi, yapılan ihanetleri unutmuyacam. Hani aşk saçma diyenler varya, aslında çok doğru çünkü aşk çölde yağmur kadar saçmadır ama ıslanmayı beklersin, aşk zaten hayatı öğretir insana, aşk aslında hayata başlangıcın sınavıdır ve benim geçmem için doğrularım yetmiyor. Kafam her karıştığında soruyorum dumanlarla neden barıştık biz 21 ime gelmeden 50 li yaşlarla tanıştık belki bu da bizim suçumuzdur. Zaten her suç bizimdir duman olmadan aşk olmaz diyip gençliğimizi kötü şeylere adadık ve askın ilacı artık yeşil oldu, başka bir tedavisi olduğunu bilemedik ama biz hastayız dedikçe onlar yara bandı verdikce yaramızı bir kez daha deştiler biz naptık, bir gülümse ve arkanı dön git zaten sırtımız hançerlerle dolmuş bir kere de onlar hançerlerse nolcak. Artık aşık olmayın siz onun dünyası olursunuz ne de olsa 3 günlük bir rüya olursunuz...