Dünyam Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

parmaklarım arasında tutacak kadar,
alıp cebime bırakacak kadar küçüldün,
DÜNYAMdın sen zamanların birinde....
ne kadar dolaştığımı hatırlamıyorum
aklıma iliştiğinden beri düşüncelerimin kaldırımlarında....
neyse ki
kaybedilmiş dünyaların yörüngesine girmedim,
her zaman çevirebileceğim yuvarlaklar dolaşmaz parmaklarımın arasında....
hangi vakit çarparsa çarpsın maviliklerin koyulaşma törenlerine,
ben karanlıklara pranga vurmuşum,
ağırlık çöken bedenlerin hüzün travmaları takılmaz kalbime....
acısını deşeceğim güllerin dikenlerinde kan bıraktım,
damlalardan nasibini aldı karıncalar,
yağmur bile seyreltemez sevgilerin doğruluğunu,
toprak yeni rengine anlam veremedi bir türlü.....
aşk suretinde peydahlandı dünyam,
cümle başı soru işaretlerinin yeri değildir,
armağanları geri çevrilmez dua ettiğin yüce varlığın,
yalnızlığa okuduğun kitabın sayfalarını rüzgar bile çevirmez....
böylesi daha iyi değildir belkisi kafa karıştırır sadece,
boşluğa söylenen şarkılara duvarlar nakarat eklemez....
her gizli emelin sonunda illa ki vardır bir ateş,
hain gözlere dalıp gitmem,
yudumladığın her neyse şerbet sanırsın,
bademleri benzer boğazdaki gemilere.....
usul usul yaşamadım seni,
sevgilerini saymadım aşkını yerken,
saçlarındaki ışıltıya yanlış güneşler yormuşum,
DÜNYAmın içindeydim zamanların birinde...