Dünyam Şiiri - Ali Gençay

I-
An gelir delinir gök kubbem
Kezzap olur gecemde yağmurlar
Şiirlerle yıkanır caddeler, sokaklar
Yakarım düşümdeki şehri
Gülüşümde mayhoş ızdırap
Gözlerime bak sevgili
Daldığın sevda binlerce fersah

An gelir yıkılır insan
Yıkıntılar arasında sessiz feryat
Sıkışır iç çekmeler hayat
En güzeller bitmiş
Kalan en berbat

II-
Üzerime çocukluğumu ört
Üşüyorum anne
Sana yalan söyledim
Elerim kan
Kendimi öldüren benimdim
Yaşım otuz dört

Büyüyorum anne
Ufaktım, hayallerim kocaman
Minik yüreğimde dünyam
Yalan söyledin anne
Senin küçüğündüm
Bak işte bitiyor rüyam

Sabah beri içtiğim kaçıncı demli çay
Var yakılan sigarayı sen say
An gelip de ağlarsam anne
Sinende okşa başımı
Hiç tutmadığım öğütleri say

III-
Neden azalır insan
Azalan ömür, bir an
An gelir gün doğar sevgilim
Silinir şafağa dizdiğim karam
Ummadığın anda değişir sesim
Çarpar yüreğine sevdam
Seni sevmek
Sensiz büyüyen dünyam