Dünyam Şiiri - Deniz Yılmaz Yakut

Biz birbirimize göreydik ama,
dünya bize göre bir yer değildi diyorum soranlara..!

Dünya bildik biz birbirimizi. Ayrı dünyaların aksine kendi dünyamızı inşa etmiştik biz. Pastel tonlarla boyadık tüm gökyüzünü ve gökkuşağını aratmayacak bir hale çevirdik. Maviyi çok severdim ama gözlerinin olduğu yerde gökyüzüne ne gerek vardı ki? En yakın yerlerden bile denizi görmeliydik ve etrafımızı kıyılarla çevirdik. Tüm renklere yer verdik ama kırmızıyı ayrı sevdik. Saatleri ve tarihleri sevemiyorduk, yetmiyordu ve bize denk gelen hep ileri ve geç zaman dilimleriydi. Oysa ki bize sadece sonsuzluk yeterdi. Aynalara gerek yoktu aynıydık biz birbirini yansıtan ve tamamlayan bir diğer yarımdan başkası değildik. Kimseler duymazdı bizi, duysa da anlamazdı. Biz birbirimizin bir sonraki kelimesiydik. Hiç kimsenin bilmediği bir dildik, adı konulmamış hisler, tarifi imkansız sevgiler ve hadsiz hudutsuz sevişmeler. Yarım kalan ne varsa tamamlamayı seçtik.

Evet biz birbirimizin en derin iziydik..!