Dünyam Şiiri - Havva Gülbeyaz

Saydam bir camın ardında bekliyorum.
Ardını göremeyecek kadar körüm.
Karanlıklar içinde kalmışım
Yapayalnız.
Aydınlık bir hayat dileğim bir yerlerde saklı.
İçimde bir güç onu besliyor ve kuvvetlendiriyor.
Bense durgun ve matemdeyim.
Bir cenazenin ardından bakakalmışım adeta.
Endişeli ve mutsuzum.
Haykırışlarım yankılanıyor çevremde
Çağırıyorum yardım diye diye.
El açıyorum birilerine.
Ne gören var ne duyan.
Suskun herkes
Zaman durmuş
Sadece ben varım ortada.
Tüm canlılar heykeller gibi donmuş ve buz gibi soğuk. Ben ise ateşler içindeyim.
Korku sarmış içimi
Matemim katlanarak artıyor
Durmadan yalvarıyorum.
Nereye gittiniz
Beni bırakmayın
Boğuluyorum bu karanlıkta diyerekten
Ama kimsecikler yok
Beni duymuyorlar.
O an duvarlar üzerime geliyor
Tüm kemiklerim kırılmış sanki
Acı her yanımı sarmış
Ağlıyorum.
Gözyaşlarım oluk oluk akıyor.
Korkumun esiri olmuşum.
Korkulardan korkmaya başladım.