Aslı bir imbat olan yerdeyim ben de gönül,
Tek ışık kalmadı bak,soldu cânımdaki bet.
Bir sabâh vakti konup,göçtü burdan son ödül,
Şimdi etrâfı kadar gözcü bekler bu nöbet.
Kim bilir? belki de son,bir hayattır yeniden,
Belki dünyâdan asil,belki dünyâdan emin.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
