Aslı bir imbat olan yerdeyim ben de gönül,
Tek ışık kalmadı bak,soldu cânımdaki bet.
Bir sabâh vakti konup,göçtü burdan son ödül,
Şimdi etrâfı kadar gözcü bekler bu nöbet.
Kim bilir? belki de son,bir hayattır yeniden,
Belki dünyâdan asil,belki dünyâdan emin.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
