Dünyalık Şiiri - Fatih Topaloğlu

Dünya, bir çığlığın cesaretiydi
Kendimde değildi esaretteki dünyamla.
Seslerimde notaya ilham veren kelamımdı;
Bakışlarının ardında yatan muzdarip sebep.
Bidayetinde aşkına susadım, fayrap çıktığım,
Sonunda sonsuzluğa inandığım âlemde
Talihime bakındım, dünya ne idi?
Bunca ıstırap yoksunu vicdanlar nedendi?
Hicran saatinde, zaman tükendi kelimeden
Ve neden ağlar zihni şahanem usuldan coşkuya giderken;
Endamı içersiz savuran benlik mektebimde?

Ah bu benlik!
Dünyada beslenmiş zehrin nefis eksenli döngüsünde
Onca zaman, serserim hatalara bakındım
Bilemedim ruhumun var mıydı;
Büklüm kalesinde, inleyen gençliğimin kâşifi bulunamamış sırları?
Başıma gelen dertlerimi deryasına saldım,
Çilesi alnımda oyalanmış sabır yüklü çizgilerimin.
Yine yaşardım aramayı yokluk dünyamın inleyen hudutlarında
Gergefime döndü çizilen kan desenleri ellerimde ve kalbimde
Ve dönüyorum tekrar, onarılması ne mümkün gençliğime
Sare tutkum ölmedi;
Çare ararken uğultusuna kapıldığım rüzgâr
Suskundu, badireleri aşıp savrulmuş dünyam
Ama henüz keşfetmemişti özel kelimelerin sırrını,
Coşkun sele akıtan hakikati…
Dinmedi, gül damar bileklerimdeki akan sel kendine.
Ben de ölmedim dünde
Dilime hata yaptırmış eylemlerim siz de ölmediniz,
Yaşattığım ıssız dünyamda.
Vaktime vakar kattım,
Seni seyretmekten incinen yağmurların kuşattığı şehrimde
Dünya neresiydi benliğimde.
Bunca hatalar, şimdi nerede;
Sürgün yerim bendim.
Ah ki ne olaydı, serilsem şu serseri başkaldıran yerde de öleydim!
Ne olmayaydı, bilmeden bilmeyeydim
Yağmurlara hayat vereydim de;
Fırtınamı kopartıp,
Gökyüzüne serileydim ölmeden.