Dünyaların birinde Şiiri - Zeynep Beşen

evvel zaman içinde kalbur zaman dışında.
dünyaların birinde
bir üveyik kuşu varmış.
ormanın bir başka güzeli olan küstüm çiçeğine tutulmuş.
elden bir şey gelmez ki üç kere vurulmuş,
üveyik yaralı çiçek daha yeni açmış.
dalları ala bildiğine yeşil,
rengi dünya üzerinde hiç yokmuş.
bundandır ya herkesin en gözde çiçeği olmuş.
çiçekte adı gibi küskünün tekiymiş.
he desek üstüne alınır,hö desek küfür sayarmış.
hiç kimse bir söz edemezmiş.
bir naz on tuzu varmış.
seveni çok sevmeyeni de kusurunu görmezden gelirmiş.
bizim üveyik bir gün cesaretini sol cebine koyup küstümün çiçeğinin yakınına düşmüş.
sendeleye sendeleye çiçeğin dibine kadar gelmiş.
merhaba demiş ormanın en dışı!
farklı ahengi merhaba demiş.
üveyik kalp atışlarına söz geçiremeye dursun.
küstüm çiçeği üç yerinden yara alan üveyiğe bir bakmış.
yüzünü ekşitmiş,
yönünü öteye çevirmiş.
ben ki rengimde tekim,
bu ormanın bir tanesiyim.
tuzum da şeker,nazımda bal iken
sen bu yamalı halinle benim yanımı kirletiyorsun demiş.
üveyik göklerden güzelliğine doyamadığı çiçeğin bu sözlerine hiç aldırış etmeden yüreğine doğru bir yara yeri daha eklemiş.
üveyik gülümsemiş,küstüm çiçeği bu gülümsemekten dolayı afallamış.
garip demiş,benim geri çevirdiğim onca kişi ya ağladı yada kendini ebediyyen kendini susturdu demiş,sense gülümsedin,bu nasıl oldu böyle demiş.
üveyik bir daha gülümsemiş,merak etme bir gün sende anlarsın diyerek küstüm çiçeğine yüreğinde var olan aşk ikram etmiş..
aşkı köklerinden alan küstüm çiçeğinin rengi sararmaya başlamış,aşk küstüm çiçeğinin rengini bu dünyadan sıyırmış.
farklı bir hale bürümüş.
küstüm şaşkın,
üveyik durgun,
gel zaman git zaman ikisi de istemese de bir biri olmuş.
üveyik aşka inan bir soydan geliyormuş,
inandığı uğrunda öle bilen biriymiş.
gün geçtikçe an yenilendikçe içine sığamayan sevdasını küstüm çiçeğinin köklerine hiç durmadan döküyormuş.
küstüm çiçeği bu aşk karşısında her gün farklı bir renk,bambaşka ahenglere bürünüyormuş.
bir zaman hor gördüğü üveyik in aşkından vaz geçemez olmuş.
söz kesilmiş,sesler kısılmış,sadece bir birilerine bakar olmuşlar.
gözleri ne dünyayı,ne hülyayı görür olmuş.
varsa yoksa aşktan düşme,
sevdadan çıkma bakışları eşiliğinde susmaya kadar gelmişler.
artık susarak anlaşmaya başlamışlar,
an be an susmanın zikrinde aşkın başka boyutlarına birlikte yürüyorlarmış.
kimse anlamamış bunları,onlarında bundan yana dertleri yokmuş.
bir dil bulmuşlar,sadece ikisine özel.
iki baş,bir aşk,tek ALLAH 'ın bildiği bir dil kurmuşlar.
üveyik kuşu,
küstüm çiçeğinin sesinden,sözünden gözünden sayfa sayfa okumuş.
bir bakışta nasıl olduğunu anlar olmuş.
öyle bir gün günlerden en güzeli imiş,üveyik birden küstüm çiçeğine sözü ve uzaklığı uzatmadan elim elinde ola bilir mi. olsun ama demiş.
sonra birden göğsündeki hançeri sırtında hissetmiş,neden bile dememiş.
gözlerini küstüm çiçeğinin gözlerine ekleyerek gülümsemiş sadece gülümsemiş