Hiç çıkmadım kaydırağın tepesine
Bırakmadım kendimi özgürce yerlere
Hiç görmedim salıncağın dansını
Sarılmadım iplerine gönlümce
Küçük bir köyde geçti hayatım
Binemedim şehir denen heybeye
Kır kahvesinin yanındaki bahçeden
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta