Dünyalara Layıksın.. Şiiri - Nihal Memil

Sensiz olmuyor anam,
Zaman geçmek bilmiyor...
Ne kadar çabalasam da anam,
Yerini hiçbirşey dolduramıyor...

Beni doğurmuşsun anam,bunu herkes biliyor.
Senin çektiklerini anam,bir ben bir de Allah biliyor.
Sanma ki seni sevmiyorum anam,
Kalbim bunu hep saklıyor..
Seni üzerken seviniyormuyum anam,
İçim parça parça oluyor...

Boşuna dememişler ya!
Ana gibi yar olmaz...
Yarin ettiklerini bana,anam hiç yapmaz..
Boşuna dememiş anam,tırnağımı bile ararsın..
İlerde aklına gelir de,bunları hep hatırlarsın...

Ayrılığı güzel mi sanıyorsun anam!
İzin vermiyorsun ki doyasıya boynuna sarılam..
Kucaklayıp canım canım diye,bağrıma basam..
Ver bir umutta,ömrümce yorulmadan tutunam.

Diyorsun ki,sen ne biçim evlatsın..
Hiç sözümü dinlemez,ukalasın,hayvansın
Konuşunca ağzıma lafı tıkarsın..
Doğrusun be anam,sen daha iyilerine layıksın..

Unutma anam,birgün gelip de ölürsem,
Ağlayıp da harap etme kendini sen.
Hiçbir zaman gözlerinden acı yaşlar akmasın,
Sen dünyanın en iyi evlatlarına layıksın.
Kaderden yana şansın hep açık kalsın..

Unutma sakın anam,sen bensiz de yaşarsın
Beni arada hatırla anam,kalbim senle yaşasın
Unutma sakın anam...
Sen dünyalara layıksın...