Ben hiç kimseyi kaybetmekten korkmadım,
Seni kaybetmeyi korktuğum kadar,
Ve ben kimse için ağlamadım,
Sana ağladığım kadar...
Ben hiç bu kadar durulmadım,
Sular gibi! Durmadım, yaşayan ölüler kadar.
Sormadım ben kimselere kimseyi,
Seni sorduğum kadar...
Ben hiç bu kadar coşmadım,
Sel misali! Bilmezdim dert nedir? Nereye kadar?
Yazamadım kimselere kocaman sözler,
Sana yazdığım kadar...
Ben hep arkandan bakan oldum inan;
Sevdim bunu, ağlatmayı sevdiğin kadar.
Ezipte geçtiğin dünyam oldu kurduğum;
Sevemiyorum artık, dünyalar kadar...
Kayıt Tarihi : 22.4.2007 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!