Dünyahane Şiiri - Mevlüt Harmankaya

Köhne bir kütüphanenin buz gibi raflarında
Saklanacak köşe arar yazmadığın satırlar
Neşeli masanın çarpık ayakları altında
Tecrübeli rüzgar, silgi tozlarını kovalar

Kalem ağacından düşmüş yorgun beyaz yaprağın
Haklı isyanına saman kağıdı eşlik etti
Yalancı şahitliğini yaptı son duruşmanın
''Mısralar onun ismini hiç yazmadı ki'' dedi

Kütüphane değil Dünya burası sessiz olun...